Οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν τα ελαιόδεντρα και ελαιοποιούσαν χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Είχαν εκτιμήσει τη διατροφική αξία του ελαιόλαδου, ενώ επιπλέον το χρησιμοποιούσαν σε πολλές ακόμα εκφάνσεις της καθημερινότητάς τους. 

Το ελαιόλαδο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους, αφού το χρησιμοποιούσαν σε θρησκευτικές τελετουργίες, στην ιατρική, για καλλωπιστικούς λόγους, ως καύσιμη ύλη ή ακόμα για επάλειψη στο σώμα τους πριν από αθλητικούς αγώνες ή τη μάχη!

Ήταν τέτοια η σημασία που οι αρχαίοι μας προσέδιδαν στο ελαιόδεντρο, ώστε το είχαν καθιερώσει ως σύμβολο τόσο της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας των Αθηνών, όσο και του Ηρακλή, του επικού αυτού ημίθεου. Επιπλέον, ο Όμηρος αναφερόταν σε αυτό ως «υγρό χρυσό», ενώ με τα κλαδιά του έφτιαχναν τους κότινους για να στεφανώσουν τους νικητές των αγώνων.